Peel Ergens ginder in de verte ligt verlaten en alleen het huis van mijn herinneringen verscholen achter loverveen Ach, hoe lang heb ik daar vroeger met weemoed denk ik eraan terug gespeeld met al mijn kleine vriendjes Kwam die tijd nog maar eens terug Nu heerst er een diepe stilte en geruisloos om me heen gebeuren er de vreemdste dingen rondom het huisje in het veen Frans Versteeg, Heeze De Peel De doofstommen spreekt zij boekdelen De blinden biedt zij licht De zieken laat zij ruimte De kreupelen verlicht zij jicht De angsthaas rent haar nooit voorbij Toch vraag ik mij al jaren Wat doet de Peel met mij... Frans Versteeg, Heeze Het Geluk Het duister kwam en ging machteloos verloren De kracht van het Licht drong er op in Iets moois werd in tijd en in wonder geboren In hoop dat het bleef en nooit meer verging En al het goede kwam tot een heerlijk leven In een eindeloos rijke gouden overdaad Met niets te zaaien en toch ten volle oogsten Wie is toch tot een dergelijk geschenk in staat Té nieuwsgierig wou ik met aandrang alles weten Waaruit al dat moois tevoorschijn kwam Maar het Licht werd sterk en te verblindend En ik trok m'n ogen schielijk uit die Vlam Toen zag ik het water dat me wenkend noodde En diep op de bodem het verzonken Geluk M'n muntstuk viel er rakelings bij neder En ik dronk me dronken met mijn blik Want raak het niet dan valt het uit elkander Het is teer als een zeepbel die slechts zweeft En niets duldt zelfs niet het lichtste stofje 'k ben bang dat mijn adem trilt of beeft En in m'n ogen kwam een mateloos verlangen Dat omsloeg in een betoverend schone ban Waarin mijn gedachten speelden als dolfijnen Toen op m'n stamelende vraag een antwoord kwam! "Het Geluk is lotsverbonden met het leven, maar houdt het vast of raakt het kwijt!" Een van beide; het is niet om het even! Het is kruis of munt, een gooi in Eeuwigheid! Leo Kluijtmans Het laatste Oordeel Zij komen uit het duister voort Waarin ze steeds weer verdwijnen Zij brengen geen geluiden voort Ook niet als ze weer verschijnen Zij zwaaien met hun armen rond En voelen zich van God verlaten Hun blik op oneindig staan ze daar Schijnbaar van allen voorgoed verlaten Maar als hun dagen weer zijn teruggekomen En het Licht hun stralend tegenlacht Hun de blinddoek weer wordt weggenomen Worden ze weer lid van het hemelse geslacht Leo Kluijtmans Wormpje Onder de grond kruip ik langzaam rond De zandkorreltjes schuren En als 't te lang gaat duren schuif ik even naar boven Het is als 'n oven! De zon brandt m'n bleke huidje En toch is 't een heerlijk uitje De zon verdwijnt Hoe komt 't dat ie niet meer schijnt? Ik word uit m'n holletje getrokken Nu zit ik met de brokken... Een gevleugelde tuincollega is 't, waar ik met meega... André Vervuurt Fles Hier lig ik in 't rek Met m'n nek op 'n houten lat naast een lege bierkrat Er wordt gestommeld boven aan de trap En opeens met een doffe klap ligt iemand me aan te kijken en probeert met z'n hand te reiken naar m'n lange nek die ik met stof een beetje bedek Ik wordt uit m'n rustplaats gehaald Dat zet ik 'm betaald! Vol met vlokken zit ik De rustverstoorder laat een hik en zet me aan de kant met trillende hand En zo sta ik weer in 't donker ontkurkt... En nu is Hij nog dronker André Vervuurt Nat uur Als ik 'n uur in de natuur een regenbui natuur heb ik een nat uur André Vervuurt Natuur-lijk Als 't regent in mei is april voorbij Als 't waait in november valt de kerst in december André Vervuurt "Wie denkt dat kennis duur is, weet niet wat domheid kost." Alexander Rinnooy Kan Terug naar beginpagina